به گزارش خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا)، اگر جمعیت ساكن در استانهای كرمانشاه، ایلام، لرستان، همدان، كردستان، خوزستان و آذربایجان های شرقی و غربی كه به طور مستقیم با این پدیده درگیر هستند را در نظر بگیریم حدود 30 درصد كل جمعیت كشور را شامل می شود كه زیربار سنگین غبار ورودی و ریزگردها، عذاب می كشند.

سالهاست صدای تظلم خواهی و ندای 'به فریاد ما برسید' از سوی مردمان و ساكنین این استانها بلند شده و رسانه ها هم در این بین بارها و بارها نوشتند و نگاشتند و تصویر گرفتند و خبر خواندند... افسوس كه هنوز در روی همان پاشنه قبلی می چرخد و هنوز هم در میان وعده و تخیل سردرگمیم و نمی دانیم نامش را خدمت بگذاریم یا...

اگر به قدرت و توان نظام، دولت و دولتمردانمان اشراف و آگاه نبودیم شاید نوشتن این چند سطر هم امری عبث بود اما باور داریم حكومتی كه ام القرای مسلمین جهان است و یك تنه در برابر زیاده خواهی های استكبار و جهانخواران ایستاده و حداقل در حوزه هایی چون انرژی هسته ای، تكنولوژی های نظامی و دفاعی و ده ها حوزه دیگر ، باجی به اغیار نداده است، به طور طبیعی می تواند در حوزه جنگ با ریزگردها نیز وارد عمل شود.

دست كشورمان بر اساس كنوانسیون های سازمان ملل و قوانین بین المللی برای وادار ساختن كشورهای همجوار از جمله عراق، اردن و عربستان سعودی كه بیابان های بی خاصیتشان اینك مصیبتی برای فرزندان ایران زمین شده ، به همكاری در عرصه كنترل ریزگردها باز است اما خودمان هم نمی دانیم چرا این موضوع به این درجه از اهمیت اكنون به محاق رفته است.

همین چند روز اخیر اخباری از شیوع تب كریمه كنگو در كشور قوت گرفت؛ بلافاصله موضع گیری ها و واكنشهای مسوولین و متولیان كه اتفاقا امری بسیار درخور تحسین نیز می باشد، آغاز شد و به مردم اطمینان لازم را دادند ولی سووال اینجاست كه مساله سلامت عمومی و تامین آن از وظایف اصلی دولت است و به راستی چه پدیده ای مهلك تر و سهمگین تر از ریزگردهایی كه تا مرز خفگی ما مرزداران را مستاصل نموده است، وجود دارد؟

سووال این است كه دستگاه دیپلماسی ما آیا اساسا برنامه ای برای مهار ریزگردها با كمك دولتهای همجوار در دستور كار دارد یا نه اساسا در قاموس سیاست خارجی ما، ریزگردها محلی از اعراب ندارند؟

هرچند یقین داریم كه این گونه نیست و دستگاه سیاست خارجی و دولت ما به این امر توجه دارد ولی آنچه عیان است، كمرنگ شدن و شاید هم مدفون شدن دیپلماسی قاطعانه و پیگیر در میان آوار ریزگردهاست كه مایه ناامیدی ما غرب و جنوب نشینان ایران زمین را فراهم آورده است.

دكتر احمدی نژاد در سومین سفر استانی خود به كرمانشاه و در فرودگاه این شهر، مساله ریزگردها و مبارزه با آن را به طور جدی مورد تاكید قرار داد و موجی از امید را به مردم درگیر این پدیده شوم، ارزانی داشت ولی با گذشت زمان شاهد ركود فعالیتها در این زمینه بودیم.

استاندار كرمانشاه نیز قبلا طی سخنانی گفته بود كه مشكل اصلی برای حل مساله ریزگردها و اقداماتی از قبیل مالچ پاشی و یا كشت بوته و.. به طرف عراقی باز می گردد زیرا در عراق هم اكنون دولتی با ثبات وجود ندارد و معلوم نیست كه با چه كسی باید در این زمینه گفت و گو كنیم.

ولی باز هم می توان امیدوار بود كه با درایت و قاطعیت برای رفع این مشكل چاره اندیشی كرد زیرا مساله مرگ و زندگی میلیونها انسان و از جمله كودكان و بیماران قلبی و ریوی در میان است و این حیطه اصلا شوخی بردار نیست زیرا اگر دیر بجنبیم ممكن است استانهای غربی و جنوبی كشورمان كم كم به شرایط بیابانی تبدیل شوند و ساكنین به ناچار رخت سفر بربندند و برای فرار از دست هیولای ریزگردها به دیگر نقاط كشور پناه برند.

در این بین كافی است گوشه ای از اقتدار و قاطعیت نظام و دولت در رویكردی كه در قبال مساله هسته ای در پیش گرفته اند، در مساله ریزگردها نیز اعمال شود، یقین بدانید امری لاینحل نیست و مردم این مناطق طعم شیرین خدمت را خواهند چشید و عمری دعاگوی خادمین خود خواهند بود.

571/567/245